Dr. Chujiro Hayashi is grotendeels verantwoordelijk voor het introduceren van Reiki in het Westen. Hij was een van de laatste studenten van Dr. Mikao Usui. Dr. Hayashi, een medisch arts en voormalig commandant in de Keizerlijke Japanse Marine, wordt vaak beschreven als een christen (Methodist) en stond bekend als de enige niet-boeddhistische student van Usui. 

 

Het wordt gesuggereerd dat Usui zich bewust was van Hayashi's overtuigingen en zijn onderwijs hierop heeft aangepast. Dr. Hayashi begon zijn training in mei 1925. Later, in november van datzelfde jaar, sloten twee andere marineofficieren, schouten-bij-nacht Kanichi Taketomi en Juzaburo Ushida, zich bij hem aan. 

Op verzoek van de officieren ontwikkelde Usui een healing-systeem speciaal ontworpen voor gebruik in de marine. Dit systeem was gericht op het bieden van eerste hulp aan boord zonder de noodzaak van jarenlange spirituele oefeningen. Usui, nieuwsgierig naar de effectiviteit van zijn systeem als een op zichzelf staande medische methode, instrueerde Dr. Hayashi om een handleiding te creëren met handposities voor verschillende aandoeningen. Deze handleiding wordt tegenwoordig vaak - onterecht - toegeschreven aan Usui zelf. 


Kort daarna, op 9 maart 1926, overleed Usui onverwacht. Na zijn overlijden richtten de officieren, samen met enkele van Usui's studenten, de vereniging "Usui Reiki Ryoho Gakkai" op. Dr. Hayashi was aanvankelijk lid van deze organisatie, maar de sterk nationalistische stromingen binnen de vereniging botsten niet alleen met zijn persoonlijke overtuigingen, maar volgens hem ook met de essentie van Usui's leer. Na een conflict met de voorzitter verliet Hayashi de vereniging en stichtte in 1931 zijn eigen organisatie, genaamd "Hayashi Reiki Kenkyo-Kai" (Hayashi Reiki Onderzoekscentrum). 

In Shinano-Machi, Tokyo, richtte Dr. Hayashi een kleine Reiki-kliniek op met acht bedden. Om behandelaars te werven voor zijn kliniek, initieerde hij studenten in de eerste graad. In plaats van financiële vergoeding werd van de studenten verwacht dat zij gedurende drie maanden, acht uur per week, onbetaald in de kliniek werkten.

De meest veelbelovende studenten werden vervolgens geselecteerd en geïnitieerd in de tweede graad, waarvoor een negen maanden durende stage onder dezelfde voorwaarden gold. Slechts enkele van deze studenten kregen de kans om de derde graad en een lerarenopleiding te volgen. Deze opleiding omvatte een stage van twee jaar als assistent. Pas na afronding van deze intensieve training werden zij bevoegd om zelf inititaties te geven en Reiki te onderwijzen. Dit proces onderstreept dat de verschillende graden in Reiki niet in een enkel weekend kunnen worden verkregen. 

Dr. Hayashi ontwikkelde ook nieuwe behandelingsmethoden. Zo werden patiënten vaak behandeld door twee of drie therapeuten tegelijk om een optimale energiestroom te bevorderen. 

In de jaren '30 maakte de Japans-Amerikaanse mevrouw Hawayo Takata, destijds een terminale patiënte, kennis met Hayashi's Reiki-kliniek. Na enkele maanden van behandeling herstelde zij volledig. 

In Japan heeft er nooit een traditie bestaan van een "grandmaster" of "Bearer of the Line". Dr. Chujiro Hayashi, een door Dr. Usui opgeleide en gerespecteerde student, had de bevoegdheid om zelf studenten op te leiden. Hij werd echter nooit officieel aangewezen als opvolger van Usui. Hayashi was slechts een van de vele studenten die door Usui waren opgeleid en het privilege kregen om Reiki door te geven.

In traditionele Japanse Reiki-kringen is mevrouw Takata nauwelijks bekend. Het is weliswaar waar dat Dr. Hayashi een "dojo" beheerde in Shinano-Cho met tien bedden, maar deze praktijkruimte, vaak aangeduid als "Reiki-kliniek", wordt verkeerd geïnterpreteerd. Het Japanse woord "byoin", dat vaak als "kliniek" wordt vertaald, betekent in feite een kleine dokterspraktijk.

Wanneer in het Westen wordt gesproken over het bestaan van talloze Reiki-klinieken in Japan tijdens Usui's tijd, gaat het doorgaans om kleinere praktijkruimtes. Tot op heden is er geen bewijs gevonden dat ziekenhuizen of grotere klinieken in Japan ooit met Reiki hebben gewerkt.

 

In zowel de traditionele als westerse Reiki-lijnen zijn aanzienlijke wijzigingen doorgevoerd. Vooral in het Westen zijn essentiële onderdelen van het oorspronkelijke systeem verwijderd, mogelijk door Dr. Hayashi of mevrouw Takata. Hoewel niet duidelijk is wie verantwoordelijk was voor deze veranderingen, hebben zij ook waardevolle elementen aan het systeem toegevoegd. 

“Master Dr. Chujiro Hayashi”

 

Het eerste wat we hier in het Westen over reiki te horen kregen, was het systeem dat mevrouw Hawayo Takata leerde. Takata was in Japan zelf opgeleid door Chujiro Hayashi—een master die zijn training had gekregen van Usui maar vervolgens zijn eigen reiki kliniek begon. Dankzij Hayashi ligt bij westerse reiki de focus meer op genezing, terwijl de oorspronkelijke methode van Usui nog wat meer verweven bleef met boeddhistische spiritualiteit.

 

Mevrouw Takata kwam met de standaard handposities die in de meeste westerse reikischolen nu heel normaal zijn. Haar aanpak richtte zich op het hele lichaam en werd oorspronkelijk gecombineerd met een soort reinigingskuur. In haar dagboek beschrijft Takata hoe ze dat allemaal heeft ontwikkeld. De traditie van mevrouw Takata wordt vooral in stand gehouden door de Reiki Alliance—een club van reiki masters die door haar of haar opvolgers zijn opgeleid. Maar er zijn ook genoeg ‘vrije’ masters die nog steeds trouw blijven aan Takata’s systeem.

 

Takata heeft ook de nodige kritiek gekregen. Ze maakte reiki namelijk een beetje elitair met torenhoge prijzen voor de mastergraad en een streng geheimhoudingbeleid over symbolen, inwijdingsmethodes en andere lessen. Bovendien bleek het verhaal over de geschiedenis van reiki dat ze vertelde, later niet helemaal te kloppen. Maar eerlijk is eerlijk, ze verdient wel een dikke pluim omdat zij degene is die reiki hier in het Westen op de kaart heeft gezet.

 

Nieuwe varianten van westerse reiki

Sinds de jaren ’80 zijn er heel wat nieuwe varianten van het traditionele westerse reiki systeem ontstaan. Dit zijn een paar bekende:

  • Diane Steins systeem: Haar boek ‘De kern van reiki’ maakte symbolen en inwijdingsrituelen openbaar die daarvoor altijd geheim waren gehouden.

  • Tera Mai van Kathleen Milner: Dit is een geregistreerd handelsmerk en komt met strikte regels. Een Tera Mai master mag bijvoorbeeld geen inwijdingen in andere systemen meer doen. Binnen Tera Mai ziet men reiki als één van meerdere ‘stralen’.

 

  mw. Hawayo Takata

 

De regels van een Westerse Shiki Master volgens het systeem van Hayashi en Takata, Reiki Shiki Ryoho.

Als je werkt en lesgeeft volgens het Reiki-System of Natural Healing, zijn er een paar duidelijke richtlijnen die je volgt. Het is ook gewoon netjes en respectvol om deze regels als uitgangspunt te nemen in je leven en werk. Hier zijn de belangrijkste dingen waar je op moet letten:

  1. Bij de eerste graad krijg je vier inwijdingen, en die gebeuren één-op-één. Dit gebeurt meestal verspreid over vier dagdelen of in een weekend.
  2. Bij de tweede graad leer je drie symbolen en hun bijbehorende mantra’s. Die symbolen zijn heilig en een beetje geheim, dus je behandelt ze met respect. Tijdens deze graad krijg je één inwijding.
  3. De symbolen? Die krijg je niet mee naar huis. Ze worden op de traditionele manier vernietigd. Oh, en je mag pas na drie maanden (na je eerste graad) aan de tweede graad beginnen.
  4. Wil je voor de mastergraad gaan? Dan loop je minimaal een jaar stage bij een Shiki-Master.
  5. En even belangrijk: een Shiki-Master die werkt volgens deze richtlijnen zal nooit alle graden in één keer geven. Echt nooit!

Hou je je aan deze regels? Dan werk je officieel volgens het Reiki System of Natural Healing.

 

#reiki, #1995, #usui, #westers, #westersereiki, #aliance, #traditie, #takata, #hayashi, #master, #therapeut, #fabels, #misverstand, #graden, #inwijding, #gakkai, #onderwijs

Maak jouw eigen website met JouwWeb